Muziek: Ede Staal / Tekst: Ede Staal / Betuwse bewerking: Dick van Altena
Ze wònde same ien ’n huuske
Zij was wà stief van rimmetiek
Toch konde ze ’t nog oardig rooje
Ien ’t kleine huuske oan de diek
De kiender ware allang de deur uut
Toch kwame ze nog duk vurbij
Dan ging ’t mistal over vroeger
En dit is wat ie altied zei
’t Is nog nooit, nog nooit zò donker gewis
Of ’t wor altied wel wer lich
’n Ouwe hoan en zeuve kiepe
’n Zoeg op ’t hok, ’n stukske laand
En tweemol daags over ’t loantje
En dan hiel opoe ‘m bij de haand
Hij hà zien lêve lang gewêrkt
En moeke mit acht blage thuus
Ien de zommerdag vroeg mêje
En tegen ‘t melleke wer nor huus
’t Is nog nooit…
Toen op ‘n zondag ien december
Krieg opa ’t zomar zò benauwd
Zien dochter brengt ‘m nor de stad toe
Omdat ze ‘t eiglijk nie vertrouwt
En saandrendaags is ie gesturve
’t Was bêter aandersum gewis
’t Speet me zò vur ’t ouwe minske
Ze het nog mar drie wêke gelèèfd
’t Is nog nooit…
’t Is nog nooit…
De dood dà hejje nie vur ’t zegge
Ze woue same graag geliek
Ze ruste zach daor op ‘t kêrkhof
Vlakbij ’t huuske oan de diek
’t Is nog nooit…
’t Is nog nooit…
|